«Έκοβα μ’ ένα τσεκούρι ξύλα και τα έβαζα μέσα σ’ ένα καλάθι. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, μ’ ευχαριστούσε να βλέπω ότι χειρίζομαι με άνεση το τσεκούρι, σχεδόν όπως ο μπαμπάς, οι θείοι μου. Ήταν εκεί και μια μεγάλη εγκυκλοπαίδεια με κόκκινο δερματόδετο εξώφυλλο, και της δίνω κι εκεινής μια τσεκουριά! Κι αφού την έκοψα –όχι ακριβώς στη μέση–, άρχισα με ενδιαφέρον να την ξεφυλλίζω. Έβλεπα εικόνες που τις είχα λέει ξαναδεί και μου προκαλούσαν νοσταλγία, έβλεπα κι άλλα πράγματα. Η σταύρωση (του Χριστού να υποθέσω;) πολλές φορές. Τα πουλιά. Ο άντρας με τα μαύρα. Τα μικρούλικα οστά σε μια ταράτσα, σαν μέσα σ’ ένα κόσκινο. Δίπλα βελόνα και κλωστή. Αναρωτιόμουν αν θα του άρεσε να στείλω μερικά τέτοια στον Τάδε… Κάτι και για το δάσος του Βραδεμβούργου. Μια μαύρη τραγουδίστρια πάνω στη χλόη μισοξαπλωμένη, δίπλα σε μια πόλη. Τα παιδιά που έρχονταν απ’ το σχολείο τρώγοντας κάστανα ωμά. Είπα σε κάποιον πως συχνά τώρα τελευταία βλέπω τον Jo. στον ύπνο μου, ποιος ο λόγος;».
Όλα μπερδεύονται γλυκά, και δραματικά, και ερωτικά, και τραγικά… Όλα μπερδεύονται ποικιλοτρόπως στο νέο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη όπως καμιά φορά άνθρωποι και καταστάσεις μπερδεύονται στα όνειρά μας. «Τετράδια ονείρων», αυτός είναι εξάλλου ο τίτλος που δίνει στη νέα δουλειά της αυτή η τόσο σημαντική πεζογράφος. Σε ένα βιβλίο δια του οποίου μας ταξιδεύει στον «μαγικό κόσμο των ονείρων, εκεί όπου παίρνουν μορφή οι ιστορίες της».
Τα «Τετράδια ονείρων» είναι, όπως σημειώνουν οι των εκδόσεων Καστανιώτη, του εκδοτικού οίκου στον οποίο η συγγραφέας έχει κυκλοφορήσει τις μεγάλες επιτυχίες της «ένα παράξενο και απρόσμενο βιβλίο», ένα βιβλίο όπου η Ζατέλη «αποκαλύπτει τις θρυαλλίδες της γραφής της, τις μύχιες εικόνες που δημιούργησαν το μαγικό της σύμπαν• γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο των ονείρων της –πρωταρχική ύλη της πεζογραφίας της–, με τα αινίγματα του υποσυνείδητου που η ίδια επέλεξε να καταγράψει ανασύροντάς τα από το χάος της ενύπνιας ζωής».
Τετράδια ονείρων από τη Ζυράννα Ζατέλη
